Άθρο του Νίκου Καλιακούδα,
Οικονομολόγου-Νομαρχιακού Συμβούλου Καρδίτσας
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών τερματίστηκαν προς το παρόν, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες απογοητεύσεις και προβληματισμούς για το σήμερα και το αύριο της ελληνικής γεωργίας αλλά και το μέλλον της περιφερειακής Ελλάδας. Μιας Περιφερειακής Ελλάδας που δεν έχει να επιδείξει σημαντικά πράγματα, πέραν ορισμένων δράσεων στο μεταποιητικό τομέα και της τουριστικής δραστηριότητας. Απομένει ο αγροτικός τομέας ο οποίος τα τελευταία χρόνια μαραζώνει, χωρίς να διαφαίνεται καμιά προοπτική ανάπτυξής του.
Είναι βέβαιο ότι το έργο των αποκλεισμών των δρόμων, θα ξαναπαιχτεί, και μάλιστα πιο άγρια, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αν μέσα στο χρόνο, δεν υπάρξουν μηνύματα αισιοδοξίας στον αγροτικό κόσμο, που να συνοδεύονται με απτές πολιτικές που να οδηγούν στην λύση του προβλήματος, θα ζήσουμε πραγματικά σκηνές βίαιων συγκρούσεων.
Η κατάσταση είναι ανησυχητική. Το εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων, ιδίως σε σχέση με τις χώρες της Ε.Ε, είναι ελλειμματικό. Η ψαλίδα μεταξύ παραγωγού και τελικής τιμής, έχει ανοίξει δραματικά εις βάρος του αγροτικού εισοδήματος
H αγροτική κοινωνία σήμερα αισθάνεται ότι βρίσκεται, χωρίς υπερβολή, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και «πελαγοδρομεί» μέσα στη σύγχυση της ανύπαρκτης καθοδήγησης των εγκυκλίων και οδηγιών του Υπουργείου και της Ε.Ε, χωρίς σαφή οικονομική και κοινωνική στόχευση.
• Πρέπει το αγροτικό ζήτημα να μπει ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής. Να βρίσκεται δηλαδή στα πρώτα πέντε θέματα και όχι 15ο & 18ο που βρίσκεται σήμερα.
• Πρέπει η Αγροτική Οικονομία να ορισθεί ως εθνικός στόχος και να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις με συγκεκριμένους ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες.
• Ευρωπαϊκοί, εθνικοί πόροι και δανεισμός πρέπει να επικεντρωθούν σε τομείς που εξασφαλίζουν στη χώρα υψηλή προστιθέμενη αξία, όπως είναι η γεωργική απασχόληση που προσφέρει στην πραγματική οικονομία δυνατότητες άμυνας στις κρίσεις και αγρίων επιθέσεων, όπως γίνονται σήμερα από τα διάφορα χρηματοπιστωτικά funds.
• Πρέπει να αποφασισθούν συγκεκριμένα πράγματα για το κόστος παραγωγής. Πως θα μειωθεί; Με ποιο τρόπο, θα μειωθεί το κόστος των εφοδίων της αγροτικής παραγωγής; Πως θα πετύχουμε καλύτερες τιμές των προϊόντων;
• Πρέπει να προωθηθούν τα έργα άρδευσης που καθυστερούν χρόνια τώρα. Π.χ τα έργα Σμοκόβου, η μεταφορά νερού από το άνω ρου του Αχελώου και τόσων άλλων παραγωγικών έργων που έχει ανάγκη η Καρδίτσα και η Θεσσαλία με σκοπό να παράγει ποιοτικά προϊόντα χαμηλού κόστους. Τα οργανωμένα δίκτυα άρδευσης με ξεκαθαρισμένο και το θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης, απαιτούν δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες πρέπει να συνοδευτούν και με γενναίες επιδοτήσεις της μεθόδου «πότισμα με σταγόνα»
• Είμαστε διατεθειμένοι, ως χώρα, να διαμορφώσουμε πολιτικές προσαρμογής στο αγροτοδιατροφικο μοντέλο της Μεσογειακής Διατροφής που τόσο πολύ διατυμπανίζουμε; Πως θα γίνουν όλα αυτά;
• Έχουμε πρόταση, ως χώρα, για τις νέες συλλογικότητες που πρέπει να υπάρξουν στην αγροτική οικονομία. Με ποιες στρατηγικές θα γίνουν οι νέοι συνεταιρισμοί; O σκοπός μας δεν είναι δημιουργήσουμε «μορφώματα» των παλιών συνεταιρισμών; Θα στηριχθούν αυτές οι νέες συλλογικές μορφές οργάνωσης με ουσιαστικές διαδικασίες τεχνικής και οικονομικής στήριξης από το κράτος και την αυτοδιοίκηση ή θα αφεθούν οι γεωργοκτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις στη βορά του άγριου ανταγωνισμού;
• Έχουμε πρόταση, ως χώρα για τη γεωργία μας μετά το 2013; Εάν δεν έχουμε-που δεν έχουμε-πρέπει να την συνδιαμορφώσουμε. Πρέπει τώρα, σήμερα και όχι αύριο, να προετοιμάσουμε τον Έλληνα αγρότη και κυρίως τον μικροκληρούχο της αγροτικής περιφέρειας. Πρέπει να δεσμευθεί η πολιτεία και να προετοιμάσει και να προστατεύσει αυτόν τον κόσμο.
Η Κυβέρνηση πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της για το αγροτικό ζήτημα με ξεκάθαρο και σαφή τρόπο. Οι πολιτικές που θα αποφασίσει πρέπει από τώρα να τις συνδιαμορφώσει μέσα στο πλαίσιο των ιδιαιτεροτήτων που υπάρχουν σε κάθε αγροτική περιφέρεια και Νομό. Πρέπει να αποφασίσουμε για την Ελλάδα των Περιφερειών. Για την τοπική αγροτική ανάπτυξη της Περιφερειακής Ελλάδας. Μπορούμε να πετύχουμε στις επιθυμητές πολιτικές μας, αρκεί να δουλέψουμε όλοι μαζί. Κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, φορείς του αγροτικού τομέα και της γεωργικής επιστήμης. Προτάσσοντας τη γνώση, την εμπειρία, την συλλογικότητα, τις συμμετοχικές διαδικασίες και τις πολιτικές συναίνεσης, όπου αυτές χρειάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου