Το σημερινό Πολυτεχνείο

Πάνε τόσα χρόνια πια που δίκαια το Πολυτεχνείο έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, ελεύθερη, δημοκρατική…

Με την ευκαιρία της χθεσινής επετείου έκανα λοιπόν κι εγώ τον απολογισμό που κάθε Έλληνας έχει υποχρέωση να κάνει τέτοια ημέρα…

Είναι άραγε καλύτερα τα πράγματα τώρα;

Και επειδή (όπως τότε) υπάρχουν και σήμερα κάποιοι που πολεμούν για ένα καλύτερο αύριο, ο παρακάτω συσχετισμός δεν άργησε να έρθει...

Τότε οι φοιτητές δώσανε μάχη για να φύγει η χούντα.

Κάνανε πορείες… καταλήψεις… διαμαρτυρίες…

Ο κόσμος πίστευε στη δημοκρατία και ήταν με το μέρος τους.

Και τελικά ο αγώνας τους πέτυχε…

Σήμερα οι Stagers δίνουνε μάχη για να μείνουν στις δουλειές τους.

Κάνουνε πορείες… καταλήψεις… διαμαρτυρίες…

Ο κόσμος πιστεύει στις συμβάσεις και δεν είναι με το μέρος τους.

Τελικά ο αγώνας τους θα πετύχει;

Κάποιοι αναγνώστες θα διαφωνήσουν…

«Ο κόσμος δεν θέλει τις συμβάσεις» θα μου πουν.

Όχι!

Αν ο κόσμος δεν ήθελε τις συμβάσεις αυτές θα είχαν φύγει όπως έφυγε και η χούντα.

Πιστεύω σας κάλυψα σε αυτό και συνεχίζω παρακάτω.

Τις προηγούμενες ημέρες και ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των Stagers βρέθηκα με άλλους συμβασιούχους να παρακαλάμε πολιτικούς για στήριξη και υποστήριξη…

Προσωπικά είμαι μόνο 3 μήνες με σύμβαση και δεν ζητάω ούτε μονιμοποίηση ούτε τίποτα.

Λίγο πιο δίπλα μου όμως στεκόντουσαν άντρες και γυναίκες μερικοί κοντά στα 40, ανύπαντροι ή παντρεμένοι, αρκετοί γονείς, άνθρωποι που δούλεψαν με αξιοπρέπεια 4-5 χρόνια με σύμβαση (άρα με 4000 το χρόνο και χωρίς ασφάλιση).

Και εδώ είναι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση.

Σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν οι πολιτικοί μας λέγανε πως συμφωνούν μαζί τους αλλά δεν θα τους στηρίξουν δημόσια (!;), πως δε γίνεται να μονιμοποιηθούν, πως δεν γίνεται να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους, πως οι διαδικασίες ήταν αδιαφανείς, πως οι νέοι συμβασιούχοι θα είναι με πτυχία, πως τα Stage ήταν λάθος και παράνομα…

Και με τόνους ψεύτικης κατανόησης, τους χτυπήσανε φιλικά στην πλάτη και τους δείξανε την πόρτα.

Το κοινωνικό πρόβλημα εδώ μόνο εγώ το βλέπω;

Που θα βρούνε δουλειά σήμερα σε τέτοια ηλικία και τι δουλειά θα είναι αυτή;

Πότε και πως θα βγούνε στην σύνταξη;

Θα είναι καλύτερα να διώξουν αυτούς που δουλεύουν 5 χρόνια σε μια υπηρεσία για να φέρουν έναν 22χρονο πτυχιούχο;

Κανένας δεν το βλέπει ότι μερικοί Stagers ΠΡΕΠΕΙ να μονιμοποιηθούν;

Γιατί κύριοι νομάρχες, δήμαρχοι, βουλευτές, υπουργοί δεν παίρνετε δημόσια θέση υπέρ αυτών των λίγων;

Δε λέω να τους στηρίξετε όλους.

Να στηρίξετε τουλάχιστον τους οικογενειάρχες ή τους μεγαλύτερους σε ηλικία.

Γιατί δεν συμπαραστέκεστε δημόσια;

Τόσο πολύ κόπο κάνει;

Μήπως φοβάστε μην δυσφορήσουν εκεί στην κυβέρνηση και χάσετε τη θέση;

Αυτή είναι η κοινωνική Ελλάδα του σήμερα;

Αυτοί είναι οι φιλάνθρωποι πολιτικοί μας;

Αυτοί είναι οι χθεσινοί αγωνιστές -η περιβόητη "γενιά" του Πολυτεχνείου;

Αυτή τη δημοκρατία πάλεψαν να φέρουν;

Αντιπροσωπεύει κανέναν αυτή η κατάσταση;

Άξιοι μαχητές του Πολυτεχνείου, άξιος ο μισθός σας. Έτσι παίζουν μουσικοί οι Πάγκαλος, Λοβέρδος, Ραγκούσης, Παπανδρέου, έτσι χορεύετε κι εσείς, οι τοπικές μαριονέτες τους. Αυτοί είναι τα «γαλάζια παιδιά» που διαλαλούν τα αφεντικά σας; Οι οικογενειάρχες 40+ χρονών;

Αυτοί που διώξανε κάποτε την χούντα των τανκς σήμερα αρνούντε σήμερα να υποστηρίξουν οικογενειάρχες και χωρίς ντροπή δέχονται το τσουβαλιάσμα - διωγμό τους στα πρότυπα που τους υποδείχνει η εξουσία...

Τι κατάντημα!

Σήμερα γίνανε χούντα οι ίδιοι!

Εγώ θα ντρεπόμουν.

Σκηνές και καταστάσεις που αν ζούσε σήμερα ο Βίκτωρ Ουγκώ άνετα θα είχε συμπεριλάβει στους «Άθλιους Νο.2»

Για τους φίλους αναγνώστες που αναρωτιούνται γιατί τα γράφω αυτά σήμερα και εδώ θα τους απαντήσω πως ανέκαθεν η επέτειος του Πολυτεχνείου ήταν μία υπέροχη ευκαιρία για κριτική στους πολιτικούς.

Θα τους απαντήσω επίσης πως είναι της γενιάς του Πολυτεχνείου οι πολιτικοί που ξέρουν να τρέχουν στις γιορτές και τις εκδηλώσεις και τώρα σύσσωμοι γυρνάνε την πλάτη μπροστά στην κοινωνική αδικία γιατί έτσι τους λέει η εξουσία που κόπτονται ότι πολεμούν.

Για τους φίλους πολιτικούς που αναρωτιούνται γενικώς, θα τους αφιερώσω 2 τραγουδάκια των «Άγαμοι θύται».

Ας κρατήσουν όποιο τους αρέσει περισσότερο.

Άγαμοι Θύται και εσείς και το Πολυτεχνείο σας.

Η χούντα θα ήταν πολύ καλύτερη.

.

.

.